Yene bu Seherde uz uze geldik

Yene bu şeherde üz-üze geldik,
Neyleyek, ayrıca şeherimiz yox.
Belke de biz xoşbext ola bilerdik,
Belke de xoşbextik xeberimiz yox..
Aradan ne qeder il keçib gören,
Tanıya bilmedim, seni bağışla!
Men ele bilirdim sensiz ölerem,
Men sensiz ölmedim, meni bağışla!
"Ölmedim" – deyirem, ne bilim axı,
Belke de men sensiz ölmüşem hele,
Qebirsiz, kefensiz ölmüşem ele,
Belke de biz onda ayrılmasaydıq...
Ne men indikiyem, ne sen indiki...
Ayrıldıq şeytanı güldürdük onda,
Bu ilin, bu ayın, bu günündeki,
Ele bu küçenin bu tinindeki,
Meni de, seni de öldürdük onda.
....Sağımız, solumuz adamla dolu,
Qol-qola kişiler qadınlar keçir.
Özünden xebersiz ömründe min
yol,
Özünü öldüren adamlar keçir.
Keçir öz qanına batan adamlar
Bir de ki, qan hanı?Qan axı yoxdu...
Hamı günahkardı dünyada amma,
Dünyada heç kesin günahı yoxdu.
Bizsiz yazılmışdı bu tale, bu bext,
Sapandan atılan bir cüt daş idik.
Belke de dünyada on-on beş il yox,
Min il bundan qabaq ayılmışıq biz...
Halal yolumuz deyişib nese,
Çaşmışıq bir özge yoldan getmişik.
Belke min il qabaq sehv düşüb
nese,
Minillik bir sehve qurban
getmişik...
Deyişib yerini belke qış, bahar,
Qarışıb dünyanın şeheri, kendi,
Belke öz betninde ögey analar,
Ögey balalar gezdirir indi.
Ömrüm başdan-başa yalandı belke,
Taleyim başqaymış doğrudan ele,
O yoldan öten qız anamdı belke,
Belke de oğlumdu, bu oğlan ele.
Bu yalan ömrümde gören sen
nesen?,
Belke heç sevgilim deyilsen menim,
Anamsan, bacımsan, nenemsen,
nesen,
 

Yene bu Seherde uz uze geldik

Birce Allah bilir neyimsen menim.
Bizi kim aldadar bu ayrılıqdan,
Çatmaz dadımıza ne yol, ne körpü.
Ölüsen, dirisen, her nesen, dayan!
Dayan, heç olmasa elinden öpüm
Deyirsen, "Ölüyem, ölünü öpme!..",
Elimin içində soyuyur
elin.Deyirsen,
"Sen Allah elimi öpme",Elimden
deyesen qan iyi gelir...